Η μουσική στο βιντεάκι είναι από : necroveils
---
--
-
Χαμένες ψυχές
tekmoras
---
--
-
Είναι τραγικό πόσο λίγοι άνθρωποι εξουσιάζουν τις
ψυχές τους πριν πεθάνουν.
Οι περισσότεροι είναι άλλοι άνθρωποι.
Οι σκέψεις τους είναι γνώμες άλλων,
η ζωή τους μια μίμηση, τα πάθη τους αποφθέγματα άλλων.
Oscar Wilde
---
--
-
Αναστάτωση
---
--
-
Οι άνθρωποι δεν αναστατώνονται από τις καταστάσεις
καθαυτές, αλλά από εκείνα που νομίζουν ότι
βλέπουν σε αυτές.
Επίκτητος.
---
--
-
Μια νέα ματιά
tekmoras
---
--
-
Το πραγματικό ταξίδι δεν έγκειται στην αναζήτηση
νέων τόπων αλλά στην απόκτηση νέων ματιών.
Marcel Proust.
---
--
-
Ηθική
tekmoras
---
--
-
Κάθε ανθρώπινη πράξη λαμβάνει χώρα μέσα στο λόγο.
Κάθε πράξη, μέσα στο λόγο, γεννά έναν κόσμο που τον
δημιουργούμε μαζί με τους άλλους μέσα στη συμβίωση
που γεννά τον άνθρωπο ως ύπαρξη.
Συνεπώς κάθε ανθρώπινη πράξη έχει ηθική σημασία ως
πράξη που συγκροτεί τον ανθρώπινο κόσμο.
Ο δεσμός μεταξύ των ανθρώπινων υπάρξεων αποτελεί,
σε τελευταία ανάλυση, το θεμέλιο κάθε ηθικής ως
στοχασμού πάνω στη νομιμότητα της παρουσίας του άλλου.
Το δέντρο της γνώσης, Αθήνα: Κάτοπτρο, 1992, σ.253
--
-
συνειδησιακή εξέλιξη 2
tekmoras
--
''Ίσως κάποια στιγμή φτάσουμε ως ανθρωπότητα,
σε ένα επίπεδο συνειδησιακής εξέλιξης που να
αξίζουμε το υπερήφανο όνομα που δώσαμε στο
είδος μας: homo sapiens''
Stanislav Grof
---
--
-
Συνειδησιακή εξέλιξη και ανθρώπινη επιβίωση
tekmoras
--
-
Διπλωματικές διαπραγματεύσεις, διοικητικά και νομικά μέτρα,
οικονομικές και κοινωνικές κυρώσεις, στρατιωτικές επεμβάσεις
και άλλες παρόμοιες προσπάθειες είχαν ελάχιστη επιτυχία.
Στην πράξη, δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα απ' όσα
μπόρεσαν να λύσουν.
Γίνεται όλο και πιο φανερό γιατί ήταν καταδικασμένες
σε αποτυχία. Οι στρατηγικές που χρησιμοποιούν για να
ανακουφίσουν την κρίση έχουν τις ρίζες τους στην ίδια
ιδεολογία η οποία εξαρχής την προκάλεσε.
Σε τελική ανάλυση, η σημερινή παγκόσμια κρίση είναι
κατ' ουσίαν μια ψυχοπνευματική κρίση.
Αντανακλά το επίπεδο της συνειδησιακής εξέλιξης του
ανθρώπινου είδους.
Είναι δύσκολο, κατά συνέπεια, να φανταστούμε πως θα
μπορούσε να λυθεί χωρίς μια ριζική εσωτερική μεταμόρφωση
της ανθρωπότητας σε μεγάλη κλίμακα και χωρίς την αναγωγή
της τελευταίας σε ένα ανώτερο επίπεδο συγκινησιακής
ωριμότητας και πνευματικής επίγνωσης.
Το έργο να ενσταλαχτεί στην ανθρωπότητα ένα εντελώς
διαφορετικό σύνολο αξιών και σκοπών μοιάζει ελάχιστα
ρεαλιστικό και πολύ ουτοπικό για να προσφέρει οποιαδήποτε
αληθινή ελπίδα.
Λαμβάνοντας υπόψη το δεσπόζοντα ρόλο της βίας και της
απληστίας στην ανθρώπινη ιστορία, το ενδεχόμενο να
μεταμορφωθεί η σύγχρονη ανθρωπότητα σε ένα είδος ατόμων
ικανών για ειρηνική συνύπαρξη με τους συνανθρώπους τους
ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα και θρησκευτικές ή πολιτικές
πεποιθήσεις, πόσο μάλλον με τα άλλα είδη, οπωσδήποτε δεν
ακούγεται πειστικό.
Αντιμετωπίζουμε την ανάγκη να ενσταλάξουμε στην ανθρωπότητα
βαθιές ηθικές αξίες, ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες των άλλων,
αποδοχή της ηθελημένης απλότητας και μια οξεία επίγνωση των
οικολογικών αναγκαιοτήτων.
Εκ πρώτης όψεως, ένα τέτοιο έργο παρουσιάζεται υπερβολικά
φανταστικό ακόμη και για ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Παρ' όλα αυτά, όσο σοβαρή και κρίσιμη και αν παρουσιάζεται
η κατάσταση, ίσως να μην είναι τόσο ανέλπιδη όσο φαίνεται.
Έπειτα από σαράντα και πλέον χρόνια εντατικής μελέτης των
ολοτροπικών καταστάσεων συνείδησης, κατέληξα στο
συμπέρασμα πως οι θεωρητικές ιδέες και οι πρακτικές
προσεγγίσεις που ανέπτυξε η υπερατομική ψυχολογία, επιστήμη
η οποία προσπαθεί να συνθέσει την πνευματικότητα με το νέο
παράδειγμα που αναδύεται στην δυτική επιστήμη, θα μπορούσαν
να συμβάλουν στην ανακούφιση της κρίσης την οποία όλοι
αντιμετωπίζουμε.
Αυτές οι παρατηρήσεις υπονοούν πως η ριζική ψυχοπνευματική
μεταμόρφωση της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο δυνατή αλλά
ήδη δρομολογημένη.
Το ερώτημα είναι μόνο αν θα υπάρξει αρκετά γρήγορη και
εκτεταμένη ώστε να αναστρέψει το σημερινό αυτοκαταστροφικό
ρεύμα της σύγχρονης ανθρωπότητας.
---
--
-
Η ψυχολογία του μέλλοντος, Αθήνα, Αρχέτυπο, 2000, σ.σ 371-372
---
--
-
Ακραία καιρικά φαινόμενα
Ακραία καιρικά φαινόμενα πρόκειται να έχουμε το επόμενο
διάστημα σε όλη τη χώρα.
Ο Σμαράγδινος Πίνακας
Ο Σμαράγδινος Πίνακας
Το Αλχημικό Όρος περιέχει τα μυστικά του
Σμαράγδινου Πίνακα.
Από το βουνό ξεχύνονται τα πρωταρχικά στοιχεία
της φωτιάς και του νερού.
--
Το γνωστότερο κείμενο που αποδίδεται στον
Ερμή τον Τρισμέγιστο είναι ο Σμαράγδινος Πίνακας ή
Σμαραγδένια Δέλτος (Tabula smaragdina).
Λέγεται ότι ήταν χαραγμένο σε πράσινη πέτρα και
ανακαλύφθηκε από τη Σάρα, τη γυναίκα του Αβραάμ,
κατ' άλλους από τον Μέγα Αλέξανδρο και κατ' άλλους
τον σοφό του πρώτου αιώνα Απολλώνιο τον Τυανέα.
Η πρωιμότερη γνωστή εκδοχή είναι ότι βρέθηκε από τον
ισλαμιστή αλχημιστή Τζαμπίρ ιμπν Χαγιάν
(δεύτερο βιβλίο των Στοιχείων της Θεμελίωσις),
που αναφέρει ως πηγή του τον Απολλώνιο.
O Σμαράγδινος Πίνακας:
1. Είναι αληθέστατο, αψευδέστατο, βεβαιότατο.
Ότι αυτό που είναι κάτω είναι σαν κι αυτό
που είναι άνω και αυτό που είναι άνω είναι σαν
κι αυτό που είναι κάτω, για την πραγμάτωση
του θαυμαστών του Ενός Πράγματος.
2. Και όπως όλα τα πράγματα προήλθαν
από το Ένα, έτσι και όλα τα πράγματα
γεννήθηκαν από αυτό το ένα δια της προσαρμογής.
3. Πατέρας του είναι ο Ήλιος, Μητέρα του η Σελήνη,
ο Άνεμος το κυοφόρησε, τροφός του είναι η Γη.
4. Είναι ο Πατέρας κάθε τελειότητας και πληρότητας
στον Κόσμο.
5. Η δύναμή του είναι ολοκληρωτική, εάν ξεχυθεί πάνω στη Γη
6. Θα χωρίσεις τη Γη από το Πυρ, το λεπτοφυές από το
χονδροειδές δρώντας ηπίως, με μεγάλη σύνεση και επιδεξιότητα.
7. Ανέρχεται από τη Γη στον Ουρανό και πάλι κατέρχεται
από τον Ουρανό στη Γη ενώνοντας και ζωοποιώντας
την ισχύ των ανώτερων και κατώτερων πραγμάτων.
8. Θα αποκτήσεις έτσι, τη δόξα ολόκληρου του κόσμου
και κάθε σκότος θα πετάξει μακρυά από σένα.
9. Αυτή είναι η κραταιά δύναμη κάθε δυνάμεως γιατί
υπερνικά καθετί το λεπτό και διαπερνά κάθε στερεό πράγμα.
10.Έτσι δημιουργήθηκε ο κόσμος. Από εδώ προέκυψαν
θαυμαστές προσαρμογές των οποίων αυτή εδώ είναι η μέθοδος.
11.Γι’αυτό ονομάζομαι τρεις φορές Μέγιστος Ερμής,
επειδή είμαι κύριος της γνώσης των τριών αρχών της
σοφίας του σύμπαντος.
12.Πράγματι, αυτό που είχα να πω σχετικά με την Λειτουργία
του Ήλιου ολοκληρώθηκε.
---
--
-
francis melville
francis melville
Αλχημεία, Αθήνα, Κοχλίας, 2002, σ.σ 18 - 19
----
--
---
--
-
Αντώνης Λάριος
Έκθεση ζωγραφικής και κατασκευών του
Αντώνη Λάριου,
με τίτλο 'Private Myths'
Αίθουσα Τέχνης “Αστρολάβος δεξαμενή”,
Ξανθίππου 11, Κολωνάκι,
7 - 30 Οκτωβρίου
--
Η μουσική στο βίντεο είναι απο:
.................. NECROVEILS
Ο κατακλυσμός των orbs
-
--
Με κατακλύζουν τα orbs, έχουν μπει στο κορμί μου,
έχουν εισχωρήσει στο κεφάλι μου και μου λένε διάφορα
περίεργα πράματα !!!
Μου συνέβη ένα βράδυ του καλοκαιριού και στην αρχή
δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.
Είχα πάει με το φίλο μου τον zoodgal εκδρομή στην
κορυφή ενός βουνού, κατασκηνώσαμε όπως είχαμε
κάνει πολλές φορές στο παρελθόν και αφεθήκαμε
να απολαμβάνουμε την μαγευτική θέα και τα
χρώματα στο σούρουπο που μας αγκάλιαζε.
Εκ των υστέρων μπορώ να πω ότι είχα ένα περίεργο
συναίσθημα, ένα προαίσθημα, αλλά εκείνη την
στιγμή νόμισα ότι ήταν απλά η εγρήγορση που σου
προκαλεί το υψόμετρο και το δέος του όλου σκηνικού.
Αφού βράδιασε για τα καλά, μαζευτήκαμε κοντά
στη σκηνή μας και ετοιμάσαμε το λιτό βραδινό μας.
Την ώρα που τελειώναμε πήρε το
μάτι μου κάτι σαν φως στα
αριστερά μου, γυρίζω αλλά
δεν βλέπω τίποτα, το ίδιο από
τα δεξιά μου, γυρίζω πάλι τίποτα. Κοιτάζω τον zoodgal
και τον βλέπω να γυρνοβολάει το κεφάλι του
και αυτός γύρω γύρω.
Πριν προλάβουμε να πούμε οτιδήποτε,
βρεθήκαμε ανάμεσα σε εκατοντάδες,
χιλιάδες, φωτεινές σφαίρες, οι οποίες
είχαν μια γλυκιά χαλαρωτική,
υπνωτική μπορώ να πω κίνηση.
Ξαφνικά άρχισα να αιωρούμαι και ένιωσα μια ακατανίκητη
επιθυμία να κολυμπήσω ύπτιο σ' αυτή την orbοθάλασσα!
Κατά ένα παράξενο τρόπο το κολύμπι μου άνοιξε την όρεξη,
(άλλωστε είχα φάει ελαφρά), και χωρίς να το
συνειδητοποιήσω, άρχισα να καταπίνω φωτεινές σφαίρες
με απεριόριστη λαιμαργία. Είχαν μια γεύση γλυκόπικρη
και πιπεράτη συγχρόνως και όσο έτρωγα τόσο ένιωθα
να γεμίζει το είναι μου με μια ανυπέρβλητη ευεξία.
Αυτό συνεχίστηκε για μερικά
λεπτά μάλλον, αν και δεν μπορώ
να πω με σιγουριά ότι είχα πλήρη
αίσθηση του χρόνου.
Τότε παρατήρησα ότι το σώμα μου, άρχισε να ακτινοβολεί
και ότι οι ακτίνες φεύγοντας από μένα, ενώνονταν με τα
δέντρα, τα φυτά, τις πέτρες και κατέληγαν σε μια
τεράστια φωτεινή σφαίρα,,, ή το φεγγάρι,,, δεν το έχω
ξεκαθαρίσει ακόμη αυτό.
Ως εκεί θυμάμαι...........
Το πρωί βρέθηκα ξαπλωμένος
γύρω στα δέκα μέτρα από την
σκηνή και πιο δίπλα μου
ήταν ο zoodgal.
Μέχρι να πλύνομε λίγο το πρόσωπό μας και να εκτελέσουμε
τις φυσικές μας ανάγκες, δεν ανταλλάξαμε κουβέντα.
Ήταν σαν το στόμα μας να ήταν
δεμένο και μόνο μετά τις πρώτες
γουλιές καφέ, αρχίσαμε να
εξιστορούμε τα γεγονότα.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι και οι δύο είχαμε
την ίδια εμπειρία και ότι καλό θα ήτο να περιμένουμε
να κατασταλάξει το όλο θέμα μέσα μας και μετά να
προσπαθήσουμε να δώσουμε την όποια εξήγηση.
Έτσι γυρίσαμε ο καθένας σπίτι του και στην
καθημερινότητά του.
Μετά από πέντε μέρες περίπου, ενώ πήγαινα το πρωί
στη δουλειά μου, άκουσα καθαρότατα μια φωνή στο
κεφάλι μου να μου λέει: Μην πας για δουλειά.
Δεν αξίζει τον κόπο, τα χρήματα που παίρνεις δεν
αναλογούν στον κόπο που κάνεις και σε
αυτά που προσφέρεις.
Προσπάθησα να αγνοήσω αυτή την φωνή,
αλλά όσο προχώραγα προς τη δουλειά αυτή δυνάμωνε
τόσο που άρχισε να πονάει το κεφάλι μου.
Σταμάτησα λοιπόν, έκανα μεταβολή και η
φωνή σταμάτησε και αυτή.
Έκανα να ξαναγυρίσω πίσω, αλλά η φωνή επανήλθε
με διπλάσια δύναμη. Φοβήθηκα τόσο που
γύρισα σπίτι μου σχεδόν τρέχοντας.
Όλη την υπόλοιπη μέρα δεν άκουσα τίποτα.
Βέβαια νόμισα ότι ήμουν στα πρώτα στάδια της τρέλας,
και όλη την ημέρα ήμουν αγχωμένος και φοβισμένος.
Το άλλο πρωί αποφάσισα να μην το διακινδυνέψω
και να μην πάω για δουλειά πάλι.
Οπότε φτιάχνω ένα καφέ και ανοίγω την τηλεόραση.
Τότε μου συνέβη πάλι. Η φωνή μου είπε: Κλείστη,
η τηλεόραση είναι ένα μέσο χειραγώγησης, το μόνο
που κάνει είναι να προπαγανδίζει και να παπαγαλίζει
αυτά που βολεύουν την εκάστοτε εξουσία.
Όπως και την προηγούμενη μέρα έτσι και σήμερα,
η φωνή όσο πήγαινε και δυνάμωνε.
Αυτή τη φορά λοιπόν, έκλεισα την τηλεόραση αμέσως
και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τότε άρχισα να συνδέω για πρώτη φορά, αυτό που
μου συνέβαινε με τα γεγονότα στο βουνό.
Σκέφτηκα ότι καταπίνοντας φωτεινές σφαίρες αυτές
έκατσαν στο μυαλό μου και το διεκδικούσαν!
Η προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με τον zoodgal
μήπως βρω μια άκρη σε όλα αυτά, πραγματικά
ήταν μάταιη. Είχε εξαφανιστεί!!
Μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτά, δεν τον έχω βρει.
Ποιος ξέρει τι θα του είπε η φωνή και που βρίσκεται και τι κάνει.............
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πράμα συνεχίστηκε και τις
επόμενες μέρες για διάφορα ζητήματα.
π.χ ήθελα να πάω super market, αλλά η φωνή
μου είπε: Μην πας, μην βοηθάς τα καρτέλ και τις πολυεθνικές,
ψώνισε από την λαϊκή, από μπακάλικο, πρόσεξε
μην πάρεις μεταλλαγμένα προϊόντα.
Επίσης και ενώ βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και
πάντα ως ευσυνείδητος και καλός πολίτης, άκουγα τις
εξαγγελίες των πολιτικών και πήγαινα την Κυριακή στην κάλπη,,,,,
τώρα η φωνή μου λέει: Μην ακούς κανένα ψεύτη,
βλέπεις καθαρά ότι σε δουλεύουν ψιλό γαζί.
Μην πας να ψηφίσεις, με αυτό τον τρόπο τους νομιμοποιείς!
Τώρα βρίσκομαι στην δέκατη έκτη μέρα μετά το γεγονός
στο βουνό, έχω συνηθίσει την φωνή και πολλές φορές νομίζω
ότι είναι δική μου, ή πραγματικά έχω αρχίσει να πιστεύω
ότι οι φωτεινές σφαίρες απλά άνοιξαν το θολωμένο μου
κεφάλι και βγήκε στην επιφάνεια ο ξεχασμένος
και αληθινός εαυτός μου.
Με κατακλύζουν τα orbs, έχουν μπει στο κορμί μου,
έχουν εισχωρήσει στο κεφάλι μου και μου λένε διάφορα
περίεργα πράματα !!!
Μου συνέβη ένα βράδυ του καλοκαιριού
και στην αρχή δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.
---
--
-
....................................... Τέκμορας.
Στοχασμοί στην παραλία........
-
Ένας ψαράς, όχι πολύ γερός στο σώμα, είχε ρίξει την
πετονιά του σ΄έναν ποταμό.
Έπιασε λοιπόν ένα ψάρι τεραστίων διαστάσεων.
Ο ψαράς θέλησε να το τραβήξει προς το μέρος του,
αλλά όντας πολύ αδύναμος και διατρέχοντας τον
κίνδυνο να τον τραβήξει το ψάρι μέσα στο νερό,
εγκατέλειψε την πετονιά του και το ψάρι το ΄σκασε
με το αγκίστρι στο στόμα.
Μερικοί φίλοι του δεν παρέλειψαν να σχολιάσουν
ειρωνικά την αδυναμία του. ''Πώς;'' του είπανε,
''Τέτοιο ψάρι έπεσε στα δίχτυα σας και σεις δεν είχατε
ούτε τη δύναμη, ούτε την ικανότητα να το βγάλετε
στη στεριά;'' ''Φίλοι μου", απάντησε εκείνος,
''τι μπορούσα να κάνω; Αυτό το ψάρι μου το ΄σκασε,
γιατί η μοίρα δεν είχε ορίσει ακόμη την τελευταία
του ώρα. Τα πάντα ρυθμίζονται από το πεπρωμένο.
Αν ο ψαράς έχει αντίθετο το πεπρωμένο δεν πρόκειται
να πιάσει ψάρια, ας είναι και στον Τίγρη ποταμό,
και το ψάρι, αν η μοίρα θέλει να το κρατήσει στη ζωή,
δε θα πεθάνει, ας είναι και πάνω σε κατάστεγνο έδαφος''.
--
-
-
................................................... Saadi
Ο κήπος με τα ρόδα, Αθήνα, PRINTA,2010, σ.σ. 155,156
-
Πορτογαλία 2
Λίγες φωτογραφίες ακόμη από Πορτογαλία,
τις οποίες τράβηξαν και μου έστειλαν η
Ιωάννα και ο Νίκος από το ταξίδι τους.
Σχόλια από την Ιωάννα.
_
-
_
_
_
---
--
-
τις οποίες τράβηξαν και μου έστειλαν η
Ιωάννα και ο Νίκος από το ταξίδι τους.
Σχόλια από την Ιωάννα.
_
-
Ποταμός Ντούρο. Στα παλιά τα χρόνια, ξύλινα ιστιοφόρα,
οι barcos rabelos, μετέφεραν σε ξύλινα βαρέλια το
πολύτιμο ξανθό, χρυσόξανθο ή κατακόκκινο νέκταρ (κρασί)
για νακαταλήξει στις κάβες τις Vila Nova de Gaia και από εκεί
στα θορυβώδη λιμάνια της Ευρώπης. Το ταξίδι κατά μήκος του
ποταμού ήταν επικίνδυνο για τις rabelos, καθώς υπήρχαν
ρεύματα δυνατά και υπόγεια - στα νερά του ποταμού και
χάνονταν πολλές φορές τα βαρέλια με το πολύτιμο φορτίο αλλά
και ανθρώπινες ζωές.
Σήμερα, πέντε φράγματα ανέκοψαν τη θηριώδη ταχύτητά του.
Τα 850 χλμ μήκους του από την Ισπανία μέχρι τον Ατλαντικό
κυλούν αργά και νωχελικά ανάμεσα στις quintas - τους αμπελώνες.
Το porto , σήμερα μεταφέρεται στις κάβες με πιο σύγχρονα μέσα.
Όμως το ποτάμι εξακολουθεί να αποτελεί σύμβολο δύναμης και ευρωστίας
όπως άλλωστε φανερώνει και το όνομά του (Ντούρο=χρυσάφι).
_
Στα περίχωρα της Λισαβόνας, πάνω από τα παγωμένα,
ορμητικά νερά του Ατλαντικού συναντά κανείς το
βράχο Αζένιας του Μαρ με το γραφικό χωριό
γατζωμένο πάνω του.
_
Στάση λεωφορείου στο Μονσάντου. Το 1938 ψηφίστηκε
ως το πιο παραδοσιακό χωριό της Πορτογαλίας.
Τα σπίτια του κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από
γρανίτη ενώ μικρά, δαιδαλώδη σοκάκια διασχίζουν
τους γκρίζους βράχους που είναι διάσπαρτοι στο χωριό,
σα μνημειώδη μεγαλιθικά κατάλοιπα του παρελθόντος.....
_
Το μεσαιωνικό ορεινό χωριό Ούμπιντους με τα ασβεστωμένα
σπίτια του και τις απλές κεραμοσκεπές του, περικλείεται
από τα τείχη του 14ου αιώνα. Στο χωριό παντού είναι
φυτεμένες ελιές και βοκαμβίλιες παρέχοντας ευχάριστη
δροσιά στον κουρασμένο από την κάψα του
καλοκαιριού ταξιδιώτη.....
---
--
-
Ο Παπαλάνγκι
......................................... Mark Rothko
---
--
-
................... Παπαλάνγκι
Μια καταπληκτική μαρτυρία ενός ''άγριου''
φύλαρχου από το νησί Τιαβέα του Ειρηνικού.
Ένας ''απολίτιστος'', ο φύλαρχος Τουιάβιι,
ήρθε στην ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα,
και κατέγραψε όσα είδε να συμβαίνουν, με
σκοπό να τα πει στους υπηκόους του.
Ως Παπαλάνγκι αναφέρεται ο λευκός, ο ξένος,
ο Ευρωπαίος, ο σύγχρονος άνθρωπος.
Είναι αυτός που χάνει τη ζωή του κάνοντας συνέχεια
δουλειές για να βγάλει λεφτά, φοράει ρούχα γιατί
ντρέπεται να δείξει το σώμα του, μένει σε πέτρινα
μπαούλα και δεν ξέρει τον διπλανό του, σκέφτεται
από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί δεν θέλει να θεωρείται
κουτός, πηγαίνει στο σινεμά νομίζοντας ότι διασκεδάζει,
διαβάζει εφημερίδες δήθεν για ενημέρωση, έχει θεοποιήσει
τις μηχανές και το επάγγελμά του, ο Παπαλάνγκι είναι
ο ευρωπαίος, ο σύγχρονος άνθρωπος.
Τα λόγια του φύλαρχου μετέφερε και τύπωσε στην ευρώπη
ο Έριχ Σόερμαν, που είχε πάει εκεί σαν ιεραπόστολος
--
αποσπάσματα από το κεφάλαιο: Για το επάγγελμα
του Παπαλάνγκι και πως χάνει το δρόμο του με αυτό.
Ο Παπαλάνγκι έχει τόσα επαγγέλματα όσες είναι οι πέτρες
μέσα στη λίμνη. Κάθε πράξη του την κάνει επάγγελμα.
Όταν κάποιος μαζεύει τα μαραμένα φύλλα του αρτόδεντρου,
εκτελεί ένα επάγγελμα. Όταν κάποιος πλένει πιατικά, εκτελεί
και αυτός ένα επάγγελμα. Όλα όσα γίνονται οπουδήποτε είναι
επάγγελμα, είτε γίνονται με τα χέρια είτε με το κεφάλι.
Επάγγελμα είναι επίσης να έχεις ιδέες ή να κοιτάς τα άστρα.
Ουσιαστικά τίποτα από όσα θα μπορούσε να κάνει ένας
άνδρας δεν είναι ακατάλληλο για να το κάνει ο Παπαλάνγκι
επάγγελμα.
Αν λοιπόν ένας λευκός λέει ότι είναι ένας Τούσι-τούσι
- (Τούσι θα πει γράμμα και τούσι-τούσι επιστολογράφος)-
τότε αυτό είναι το επάγγελμά του, δεν κάνει τίποτα άλλο
από το να γράφει το ένα γράμμα μετά το άλλο.
Δεν τυλίγει το στρώμα του πάνω στα δοκάρια,
δεν πηγαίνει στην κουζίνα για να ψήσει ένα καρπό,
δεν πλένει τα πιατικά του. Τρώει ψάρια, δεν πηγαίνει
όμως για ψάρεμα, τρώει καρπούς, ποτέ όμως δεν
τους μαζεύει από τα δέντρα.
Και ο μεγαλύτερος φύλαρχος , αυτός που έχει πολλή
σοφία στο κεφάλι και πολλή δύναμη στα μπράτσα
δεν είναι ικανός να στρώσει το στρώμα του στα
δοκάρια ή να πλένει τα πιατικά.
Και αυτός είναι ο λόγος που όποιος μπορεί να γράψει
ένα ωραίο χρωματιστό τούσι δεν χρειάζεται να είναι
ικανός να οδηγήσει ένα κανό πάνω στη λίμνη
και αντίστροφα.
Επάγγελμα σημαίνει: να μπορείς μόνο να περπατάς,
μόνο να γεύεσαι, μόνο να μυρίζεις, μόνο να πολεμάς,
πάντα να μπορείς να κάνεις ένα μόνο πράγμα.
Σε αυτό το να μπορείς να κάνεις ένα μόνο πράγμα
υπάρχει ένα μεγάλο λάθος κι ένας μεγάλος κίνδυνος,
γιατί ο καθένας βέβαια μπορεί να έρθει κάποτε στην
ανάγκη να οδηγήσει ένα κανό στη λίμνη.
Το μεγάλο πνεύμα μας έδωσε τα χέρια μας για να
μαζεύουμε καρπούς από τα δέντρα, για να μπορούμε
να βγάζουμε από το έλος το βολβό του τάρο.
Μας τα έδωσε για να προστατεύουμε το σώμα μας
από όλους τους εχθρούς και μας τα έδωσε επίσης για
να χαιρόμαστε το χορό και το παιχνίδι και κάθε
είδους διασκέδαση.
Σίγουρα όμως δεν μας τα έδωσε μόνο για να χτίζουμε
καλύβες, μόνο για να μαζεύουμε καρπούς ή μόνο για να
βγάζουμε βολβούς, αλλά για να είναι υπηρέτες μας
και πολεμιστές μας σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση.
Από εδώ προέρχεται άλλωστε η μεγαλύτερη
δυστυχία του Παπαλάνγκι.
Είναι ωραίο να φέρνει κανείς μια φορά νερό από την πηγή,
ακόμη και περισσότερες φορές την ίδια μέρα.
Όποιος όμως πρέπει από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου
και κάθε μέρα ξανά και κάθε ώρα, όσο φτάνει η δύναμή του,
να κουβαλάει συνέχεια νερό
- αυτός τελικά θα πετάξει με οργή τον κουβά μακριά του
αγανακτισμένος για τα δεσμά στο κορμί του.
Γιατί τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο για τον άνθρωπο
όσο το να κάνει πάντα το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Αλλά ο σωστός άντρας και ο αδελφός των πολλών
νησιών κάνει τη δουλειά του με χαρά, ποτέ με αγωνία.
Ή, αν θέλει, δεν την κάνει καθόλου. Κι αυτό είναι που
μας ξεχωρίζει από τον λευκό. Ο Παπαλάνγκι αναστενάζει
όταν μιλά για την δουλειά του, σαν να τον συνθλίβει
το βάρος της.
Τραγουδώντας πηγαίνουν οι νέοι της Σαμόας στο χωράφι,
τραγουδώντας πλένουν οι παρθένες τα πανιά στο ποτάμι.
Το μεγάλο πνεύμα σίγουρα δεν θέλει να
αποχτήσουμε γκρίζο χρώμα σε διάφορα επαγγέλματα
και να σερνόμαστε στη λιμνοθάλασσα σαν τις χελώνες
και τα άλλα ερπετά. Θέλει να μείνουμε περήφανοι και
τίμιοι σε κάθε μας πράξη και να είμαστε πάντα άνθρωποι
με χαρούμενα μάτια και ευκίνητα μέλη.
.................................... ...... Έριχ Σόερμαν
Ο Παπαλάνγκι, Αθήνα: ύψιλον-βιβλία, 1988. σ.σ. 86-93
-
Το δυτικότερο άκρο της ευρωπαϊκής ηπείρου
Πορτογαλία, Κάμπο ντα Ρόκα
Το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης.... από
εκεί και πέρα, ο Ατλαντικός ωκεανός μοιάζει να περιμένει
πάντα τους θαλασσοπόρους, να εξερευνήσουν την
απεραντοσύνη του...........
ακρωτήριο Κάμπο ντα Ρόκα
--
Ακτές Πορτογαλίας ...... Ατλαντικός...............
-
--
Τις φωτογραφίες,
τράβηξαν και μου έστειλαν η Ιωάννα και ο Νίκος.
---
-
-
Το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης.... από
εκεί και πέρα, ο Ατλαντικός ωκεανός μοιάζει να περιμένει
πάντα τους θαλασσοπόρους, να εξερευνήσουν την
απεραντοσύνη του...........
ακρωτήριο Κάμπο ντα Ρόκα
--
Ακτές Πορτογαλίας ...... Ατλαντικός...............
-
--
Τις φωτογραφίες,
τράβηξαν και μου έστειλαν η Ιωάννα και ο Νίκος.
---
-
-
Κύθνος
---
--
-
Κύθνος.................
Πρώτοι κάτοικοι της Κύθνου
αναφέρονται οι αρχαίοι Δρυόπες
με βασιλιά τους τον Κύθνο εξ ου
και το όνομα της νήσου
που λεγόταν επίσης και Δρυοπίς
ή Οφιούσα.
Κατά τον Μεσαίωνα λεγόταν
Θήραμνα, ενώ ο Νείλος Δοξαπατρής
από το 1143 την αναφέρει με το όνομα Θερμιά, από τις
θερμές πηγές που υφίστανται. Αργότερα οι Τούρκοι την
αποκαλούσαν "Χαμάμ αντασί" (=νήσος Λουτρά).
Και τέλος οι Ιταλοί την αποκαλούσαν "Φέρμινα".
Η αρχαία πολιτεία της Κύθνου φημιζόταν για την ευνομία
της όπου και για το λόγο αυτό ο Αριστοτέλης αφιερώνει
ειδική μελέτη για τη Κύθνο στο έργο του
"Περί Κυθνίων Πολιτείας", έργο που δεν διασώθηκε.
Επίσης οι αρχαίοι Κύθνιοι διέπρεψαν στα γράμματα
και τις τέχνες όπου και ανέδειξαν δύο ονομαστούς
ζωγράφους τον Τιμάνθη και τον Κυδία.
-
-
Η Δριοπίδα είναι όμορφη
έχει πλλά σοκάκια
έχει αξιοθέατα
και γραφικά εκλησάκια
......................... Αννουσιώ.
Η πράξη
.Enrico Baj
---
--
-
Ξύπνησα εκείνο το πρωί με ένα έντονο αίσθημα
αναγούλας, ήταν που όλο το βράδυ, άκουγα
τον ήχο του λεωφορείου να αγκομαχάει μέσα
στα σωθικά μου.
Ξέρναγε την εξάτμιση στο μυαλό μου και προφανώς
ο εγκέφαλός μου, για να αποφύγει την πλήρη
εξάλειψή του, άρχισε να δημιουργεί αχαλίνωτα
όνειρα με θέματα παρμένα από θρίλερ που έχω
δει την τελευταία δεκαετία.
Με το σκέτο καφέ έκανα δυο τσιγάρα, η γεύση
που μου απόμεινε, έμοιαζε με την αίσθηση που
έχει κάποιος όταν καταλαβαίνει ότι τον χρησιμοποίησαν
και τον πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα.
Έβαλα στα αυτιά μου το mp3 με δυνατό metal
και κατέβηκα να πιάσω τη μέρα από τα μαλλιά
-που λένε - , βέβαια όσες φορές και αν το προσπάθησα
αυτό διαπίστωσα ότι η μέρα ήταν καραφλή.
Παρόλα αυτά είπα : μην είσαι αρνητικός, το σύμπαν σου
οφείλει, όλα θα πάνε καλά σήμερα.
Περπατώντας τη λεωφόρο προσπάθησα να γευτώ τον ήλιο
και να μυρίσω την καλοκαιρινή μέρα που μόλις άρχιζε.
Οι διάφοροι καταστηματάρχες είχαν ξυπνήσει προ πολλού
και σφουγγάριζαν τα μαγαζιά τους, άδειαζαν τα απόνερα
στα πεζοδρόμια και προσπαθώντας να μην μπει νερό στα
σανδάλια που φορούσα, άρχισα να περπατάω στο πλάι του
δρόμου, τα φορτηγά όμως και τα αυτοκίνητα είχαν
άλλη άποψη, περνούσαν τόσο δίπλα μου που στην ουσία
το μόνο που κατάφερνα ήταν να σκουπίζω με την
μπλούζα μου, την σκόνη από τους προφυλακτήρες τους.
Συνάμα η ώρα περνούσε και ο καλοκαιρινός ήλιος άρχισε
να δείχνει τα δόντια του. Η ζέστη άρχισε να γίνεται
αποπνικτική και ενώ ο ιδρώτας κυλούσε και μούσκευε
τα ρούχα μου, σκεφτόμουν ότι τελικά είχε φθάσει
το πλήρωμα του χρόνου.
Όχι, δεν θα πήγαινα σήμερα στη δουλειά, θα έκανα πράξη
αυτό που από καιρό ετοίμαζα........
Το ετοίμαζα μέσα στο μυαλό μου, είχα οργανώσει όλα
τα διαδικαστικά, πως, που, τι... ,αλλά είχα κάνει και τις
απαραίτητες οικονομίες για να το πραγματοποιήσω
Βέβαια όπως όλες τις φορές στο παρελθόν που αυτή
η σπίθα προσπαθούσε να γίνει φλόγα, άρχισε να
με κατατρώει η αμφιβολία, άραγε θα τα καταφέρω;
Είναι σωστό; Τι θα πει ο κόσμος;
Κατέβαλα όμως κάθε ύστατη δύναμη που μου είχε απομείνει
και κίνησα για το σταθμό του μετρό.
Ξαφνικά όλα μου φαίνονταν πιο ωραία, ναι, τώρα ήμουν
δυνατός, ναι, θα το έκανα!
Οι άνθρωποι γύρω μου, παρά τη γνώριμη συνήθειά τους
να είναι απόμακροι και αυθάδεις, μου φάνηκαν
περίεργα ευγενικοί, χαρούμενοι και καλοσυνάτοι.
Ένα απρόσμενο κύμα αισιοδοξίας άρχισε να
κατακλύζει το είναι μου.
Είναι φανερό είπα μέσα μου, σήμερα είναι η ''μέρα''.
Όταν έφτασε το τρένο, παραδόξως δεν στριμώχτηκα
σαν σαρδέλα στο βαγόνι, ο κλιματισμός λειτουργούσε
και ε! πια! Είχε και ελεύθερη θέση να κάτσω!
Όση ώρα είχα στη διάθεσή μου μέχρι να φτάσω
στο προορισμό μου, αναμάσησα και τις τελευταίες
λεπτομέρειες του σχεδίου μου.
Κατέβηκα Μοναστηράκι και κίνησα για τα Αναφιώτικα
ποδαράτο πάλι, παρόλο που η ώρα είχε περάσει δεν
μπορώ να πω ότι με ενοχλούσε ο ήλιος η ζέστη
ή οτιδήποτε άλλο.
Στόχος μου ήταν ένα μαγαζάκι κάτω από τον
ίσκιο της ακρόπολης.
Πριν την στροφή όπου και ήξερα ότι θα ξεπρόβαλε,
η καρδιά μου άρχισε να παθαίνει κρίσεις πανικού,
προλαβαίνω να γυρίσω πίσω σκέφθηκα, αλλά η
άκρη του ματιού μου είχε ήδη δει τα πρώτα τραπέζια.
Ήταν αργά πλέον και το πήρα απόφαση, ή σήμερα ή ποτέ.
Προχωρώντας δειλά στην αρχή, αλλά με όλο και πιο
σταθερό βήμα στη συνέχεια έφτασα και
στρογγυλοκάθισα στο καλύτερο τραπέζι του
μαγαζιού που έμοιαζε να με περιμένει.
Όταν ήρθε η κοπέλα για παραγγελία
της είπα με σοβαρό ύφος: ένα φραπέ σκέτο με γάλα.
-
-........................................ Τέκμορας
ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
ΦΟΡΕΑΣ ΤΗΣ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ
ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΕΠΟΥΣΑ ΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.
ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΟΣ
ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, ''Η ΑΝΔΡΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ''
ΜΗ ΑΙΣΧΥΝΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΓΥΜΝΟΤΗΤΑΣ,
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΙ ΑΦ'ΕΑΥΤΗΣ ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΑΜΟΛΥΝΤΟ
ΣΠΕΡΜΑ, ΩΣ Η ΑΝΗΚΟΥΣΑ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.
"ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ".
----
--
-
Ηλίας,
Υπεύθυνος εικαστικής απεικόνισης.
Kabir
Ο μυστικιστής ποιητής Καμπίρ γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα
το 1440, αν και ορισμένοι θεωρούν ως έτος της γέννησής του το 1398.
Το ίδιο αμφίβολος είναι και και ο τόπος όπου γεννήθηκε.
Σύμφωνα με όσα θρυλούνται, γενέτηρά του υπήρξε η Μπενάρες.
Για τον Καμπίρ ο θεός βρίσκεται παντού, είναι ένα με τον κόσμο
κι εμπεριέχεται ακόμη και στον άνθρωπο.
-
Σαν το σκουλήκι στο στόμα του ψαριού,
τη σαύρα στο στόμα του αρουραίου,
σαν το ποντίκι στο στόμα του ερπετού,
δεν ξέρουν πως να ξεφύγουν απ' τον κόσμο
οι άνθρωποι!
.................................. Καμπίρ
Ο Έρωτας του Ράμα, [Θεσσαλονίκη] : Παρατηρητής 1995, σ. 54
-
Η σφαγή των αθώων
'' The Slaughter of the Innocents 1582-87 ''
............................................. Tintoretto
---
--
-
'' Ο ξένος είναι δώρο θεού για τους λαούς της ανατολής.
Το θεό του και τον ξένο του εκτιμούσε με θρησκευτική
ευλάβεια ο μικρασιατικός λαός.
Μια μέρα λοιπόν χτύπησε την πόρτα του Χότζα ένας
περαστικός διαβάτης.
Ο Χότζας άνοιξε την πόρτα και τον καλωσόρισε
Έπειτα από λίγες κουβέντες του ετοίμασε έναν πλούσιο
σοφρά και κάλεσε τον ξένο του να κοπιάσει :
- Θα είσαι νηστικός και κουρασμένος, του είπε.
Να φας, να πιεις και να ξεκουραστείς!
Ο ξένος ρίχτηκε σαν πειναλέο αγρίμι στο σοφρά
και σε λίγο δεν άφησε τίποτα. Τα καθάρισε όλα.
Ο Χότζας έτρεξε στο μουτβάκι (κουζίνα) και κουβάλησε
ότι είχανε στο σπίτι. Ο ξένος τα καθάρισε κι΄αυτά.
Ο Χότζας τα έχασε. Πήγε και έφερε ότι είχανε απομείνει
από περισσεύματα και πετάματα.
- Ορίστε, ξένε μας, του είπε ο Χότζας με φιλοφρόνηση.
Ο ξένος αφού τα πάστρεψε και αυτά γύρισε στον εβρόντητο Χότζα.
- Τι ορίστε, ξορίστε μου τσαμπουρνάς μωρέ γέρο; του είπε.
Τι έχεις πάνω στο σοφρά σου και με καλείς να φάγω;
Αυτά που με τάισες είσανε ψίχουλα.
Ο Χότζας όμως δεν ερχότανε σε βρισιά. Του μίλησε :
- Ο θεός να σου δώσει αγά μου, του είπε,
βουβαλίσια υγεία. Τι άλλο θες να φας;
Κι απλώνοντας το κεφάλι του μπροστά στον ξένο :
- Να φάγε κ ΄εμένα, του πρόσθεσε. ''
................................................. Μαγιόπουλος, Στέλιος
Ο Νασρεττίν Χότζας, 4η εκδ. Αθήνα: Εστία, 1996. σ.σ 386-387
Στου κουφού τη πόρτα όσο θέλεις βρόντα...
Wifredo Lam
---
--
-
"Για το λόγο αυτό σε φοβάμαι, Ανθρωπάκο, σε φοβάμαι θανάσιμα.
Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από σένα. Σε φοβάμαι
γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να αποφεύγεις τόσο πολύ όσο
αποφεύγεις τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, Ανθρωπάκο.
Δεν είναι δικό σου λάθος.
Μα φέρνεις την ευθύνη ν΄απαλλαχτείς απ΄αυτή την αρρωστιά σου.
Θα είχες από καιρό πετάξει απ΄το σβέρκο σου τους καταπιεστές,
αν δεν είχες δείξει ανεκτικότητα στη καταπίεση και αν, συχνά,
δεν την είχες υποστηρίξει.
Καμία αστυνομική δύναμη στον κόσμο δε θάταν αρκετά ισχυρή
να σε καταπιέσει, αν στην καθημερινή σου ζωή διέθετες έστω και
έναν απειρελάχιστο κόκκο αυτοσεβασμού και αν είχες κατανοήσει
πολύ καλά ότι χωρίς εσένα η ζωή δε θα συνεχιζόταν ούτε μια ώρα.
............................................. Βίλχελμ Ράιχ
Άκου ανθρωπάκο, Αθήνα: αποσπερίτης 1983, σ.32
Η κοινωνία ενάντια στο κράτος
Oswaldo Guayasamín
---
--
-
"Μπορούμε όμως να βεβαιώσουμε ότι οι Ινδιάνοι, άνδρες
και γυναίκες, περνούσαν τουλάχιστον τη μισή μέρα σε αργία,
αφού κυνήγι και τροφοσυλλογή διεξάγονταν
ανάμεσα στις έξι και τις έντεκα το πρωί περίπου, και όχι κάθε μέρα.
Έτσι λοιπόν, βρισκόμαστε πολύ μακριά από τη φιλολογία
περί αθλιότητας, που υποθάλπει η ιδέα της οικονομίας της επιβίωσης.
Όχι μόνο ο άνθρωπος των πρωτόγονων κοινωνιών δεν είναι καθόλου
αναγκασμένος να ζει σαν ζώο, σε διαρκή δηλαδή αναζήτηση για να
εξασφαλίσει την επιβίωσή του, αλλά το αποτέλεσμα αυτό το
πετυχαίνει -και με το παραπάνω- θυσιάζοντας έναν αξιοσημείωτα
μικρό χρόνο δραστηριοποίησης
Αυτό σημαίνει ότι οι ινδιάνικες κοινωνίες διαθέτουν , αν το επιθυμούν,
όλο τον απαραίτητο χρόνο για να αυξήσουν την παραγωγή υλικών
αγαθών.
Και η κοινή λογική ρωτά: γιατί οι άνθρωποι αυτών των κοινωνιών
να θέλουν να δουλέψουν και να παράγουν περισσότερο, αφού
τρεις - τέσσερις ώρες καθημερινής ήρεμης απασχόλησης αρκούν
για να εξασφαλίσουν τα χρειώδη της ομάδας;
Σε τι θα τους χρησίμευε κάτι τέτοιο;
Σε τι θα χρησίμευαν τα πλεονάσματα που θα συσσωρεύονταν
με αυτό τον τρόπο;
Ποιος θα ήταν ο προορισμός τους;
Μόνο δια της βίας οι άνθρωποι εργάζονται πέραν των αναγκών τους.
Και αυτή ακριβώς η βία απουσιάζει από τον πρωτόγονο κόσμο,
η απουσία αυτής ακριβώς της εξωτερικής βίας ορίζει και τη φύση
των πρωτόγονων κοινωνιών"
"Στην πρωτόγονη κοινωνία, κοινωνία φύση εξισωτική, οι
άνθρωποι είναι κύριοι της δραστηριότητάς τους, κύριοι της διακίνησης
των προϊόντων αυτής της δραστηριότητας: δεν ενεργούν παρά για
δικό τους λογαριασμό, ακόμη και όταν ο νόμος της ανταλλαγής
διαμεσολαβεί στην άμεση σχέση του ανθρώπου με το προϊόν του.
Τα πάντα συνεπώς αναστατώνονται όταν η παραγωγική
δραστηριότητα παρεκκλίνει από τον αρχικό της στόχο, όταν,
αντί να παράγει μόνο για τον εαυτό του, ο πρωτόγονος άνθρωπος παράγει
και για τους άλλους, χωρίς ανταλλαγή και χωρίς αμοιβαιότητα
Τότε μόνο μπορούμε να μιλήσουμε για εργασία:
Όταν ο εξισωτικός κανόνας της ανταλλαγής παύει να συνιστά
τον "αστικό κώδικα" της κοινωνίας, όταν η παραγωγική δραστηριότητα
αποσκοπεί στην ικανοποίηση των αναγκών των άλλων, όταν ο κανόνας
της ανταλλαγής αντικαθίσταται με τον τρόμο του χρέους.
Σ΄αυτό το σημείο εγγράφεται, στην πραγματικότητα, η διαφορά ανάμεσα
στον άγριο του Αμαζονίου και τον Ινδιάνο της αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Σε τελευταία ανάλυση, ο πρώτος παράγει για να ζήσει,
ενώ ο δεύτερος εργάζεται και για να ζήσουν οι άλλοι,
εκείνοι που δεν εργάζονται,
οι αφέντες που του λένε: πρέπει να πληρώσεις
ότι μας οφείλεις, πρέπει αιώνια να εξοφλείς το
χρέος σου απέναντί μας."
........................................................ Pierre Clastres
Η κοινωνία ενάντια στο κράτος, Αθήνα: Αλεξάνδρεια 1992 σ.σ.204-205 σ.207
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
