-
--
Με κατακλύζουν τα orbs, έχουν μπει στο κορμί μου,
έχουν εισχωρήσει στο κεφάλι μου και μου λένε διάφορα
περίεργα πράματα !!!
Μου συνέβη ένα βράδυ του καλοκαιριού και στην αρχή
δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.
Είχα πάει με το φίλο μου τον zoodgal εκδρομή στην
κορυφή ενός βουνού, κατασκηνώσαμε όπως είχαμε
κάνει πολλές φορές στο παρελθόν και αφεθήκαμε
να απολαμβάνουμε την μαγευτική θέα και τα
χρώματα στο σούρουπο που μας αγκάλιαζε.
Εκ των υστέρων μπορώ να πω ότι είχα ένα περίεργο
συναίσθημα, ένα προαίσθημα, αλλά εκείνη την
στιγμή νόμισα ότι ήταν απλά η εγρήγορση που σου
προκαλεί το υψόμετρο και το δέος του όλου σκηνικού.
Αφού βράδιασε για τα καλά, μαζευτήκαμε κοντά
στη σκηνή μας και ετοιμάσαμε το λιτό βραδινό μας.
Την ώρα που τελειώναμε πήρε το
μάτι μου κάτι σαν φως στα
αριστερά μου, γυρίζω αλλά
δεν βλέπω τίποτα, το ίδιο από
τα δεξιά μου, γυρίζω πάλι τίποτα. Κοιτάζω τον zoodgal
και τον βλέπω να γυρνοβολάει το κεφάλι του
και αυτός γύρω γύρω.
Πριν προλάβουμε να πούμε οτιδήποτε,
βρεθήκαμε ανάμεσα σε εκατοντάδες,
χιλιάδες, φωτεινές σφαίρες, οι οποίες
είχαν μια γλυκιά χαλαρωτική,
υπνωτική μπορώ να πω κίνηση.
Ξαφνικά άρχισα να αιωρούμαι και ένιωσα μια ακατανίκητη
επιθυμία να κολυμπήσω ύπτιο σ' αυτή την orbοθάλασσα!
Κατά ένα παράξενο τρόπο το κολύμπι μου άνοιξε την όρεξη,
(άλλωστε είχα φάει ελαφρά), και χωρίς να το
συνειδητοποιήσω, άρχισα να καταπίνω φωτεινές σφαίρες
με απεριόριστη λαιμαργία. Είχαν μια γεύση γλυκόπικρη
και πιπεράτη συγχρόνως και όσο έτρωγα τόσο ένιωθα
να γεμίζει το είναι μου με μια ανυπέρβλητη ευεξία.
Αυτό συνεχίστηκε για μερικά
λεπτά μάλλον, αν και δεν μπορώ
να πω με σιγουριά ότι είχα πλήρη
αίσθηση του χρόνου.
Τότε παρατήρησα ότι το σώμα μου, άρχισε να ακτινοβολεί
και ότι οι ακτίνες φεύγοντας από μένα, ενώνονταν με τα
δέντρα, τα φυτά, τις πέτρες και κατέληγαν σε μια
τεράστια φωτεινή σφαίρα,,, ή το φεγγάρι,,, δεν το έχω
ξεκαθαρίσει ακόμη αυτό.
Ως εκεί θυμάμαι...........
Το πρωί βρέθηκα ξαπλωμένος
γύρω στα δέκα μέτρα από την
σκηνή και πιο δίπλα μου
ήταν ο zoodgal.
Μέχρι να πλύνομε λίγο το πρόσωπό μας και να εκτελέσουμε
τις φυσικές μας ανάγκες, δεν ανταλλάξαμε κουβέντα.
Ήταν σαν το στόμα μας να ήταν
δεμένο και μόνο μετά τις πρώτες
γουλιές καφέ, αρχίσαμε να
εξιστορούμε τα γεγονότα.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι και οι δύο είχαμε
την ίδια εμπειρία και ότι καλό θα ήτο να περιμένουμε
να κατασταλάξει το όλο θέμα μέσα μας και μετά να
προσπαθήσουμε να δώσουμε την όποια εξήγηση.
Έτσι γυρίσαμε ο καθένας σπίτι του και στην
καθημερινότητά του.
Μετά από πέντε μέρες περίπου, ενώ πήγαινα το πρωί
στη δουλειά μου, άκουσα καθαρότατα μια φωνή στο
κεφάλι μου να μου λέει: Μην πας για δουλειά.
Δεν αξίζει τον κόπο, τα χρήματα που παίρνεις δεν
αναλογούν στον κόπο που κάνεις και σε
αυτά που προσφέρεις.
Προσπάθησα να αγνοήσω αυτή την φωνή,
αλλά όσο προχώραγα προς τη δουλειά αυτή δυνάμωνε
τόσο που άρχισε να πονάει το κεφάλι μου.
Σταμάτησα λοιπόν, έκανα μεταβολή και η
φωνή σταμάτησε και αυτή.
Έκανα να ξαναγυρίσω πίσω, αλλά η φωνή επανήλθε
με διπλάσια δύναμη. Φοβήθηκα τόσο που
γύρισα σπίτι μου σχεδόν τρέχοντας.
Όλη την υπόλοιπη μέρα δεν άκουσα τίποτα.
Βέβαια νόμισα ότι ήμουν στα πρώτα στάδια της τρέλας,
και όλη την ημέρα ήμουν αγχωμένος και φοβισμένος.
Το άλλο πρωί αποφάσισα να μην το διακινδυνέψω
και να μην πάω για δουλειά πάλι.
Οπότε φτιάχνω ένα καφέ και ανοίγω την τηλεόραση.
Τότε μου συνέβη πάλι. Η φωνή μου είπε: Κλείστη,
η τηλεόραση είναι ένα μέσο χειραγώγησης, το μόνο
που κάνει είναι να προπαγανδίζει και να παπαγαλίζει
αυτά που βολεύουν την εκάστοτε εξουσία.
Όπως και την προηγούμενη μέρα έτσι και σήμερα,
η φωνή όσο πήγαινε και δυνάμωνε.
Αυτή τη φορά λοιπόν, έκλεισα την τηλεόραση αμέσως
και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τότε άρχισα να συνδέω για πρώτη φορά, αυτό που
μου συνέβαινε με τα γεγονότα στο βουνό.
Σκέφτηκα ότι καταπίνοντας φωτεινές σφαίρες αυτές
έκατσαν στο μυαλό μου και το διεκδικούσαν!
Η προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με τον zoodgal
μήπως βρω μια άκρη σε όλα αυτά, πραγματικά
ήταν μάταιη. Είχε εξαφανιστεί!!
Μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτά, δεν τον έχω βρει.
Ποιος ξέρει τι θα του είπε η φωνή και που βρίσκεται και τι κάνει.............
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πράμα συνεχίστηκε και τις
επόμενες μέρες για διάφορα ζητήματα.
π.χ ήθελα να πάω super market, αλλά η φωνή
μου είπε: Μην πας, μην βοηθάς τα καρτέλ και τις πολυεθνικές,
ψώνισε από την λαϊκή, από μπακάλικο, πρόσεξε
μην πάρεις μεταλλαγμένα προϊόντα.
Επίσης και ενώ βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και
πάντα ως ευσυνείδητος και καλός πολίτης, άκουγα τις
εξαγγελίες των πολιτικών και πήγαινα την Κυριακή στην κάλπη,,,,,
τώρα η φωνή μου λέει: Μην ακούς κανένα ψεύτη,
βλέπεις καθαρά ότι σε δουλεύουν ψιλό γαζί.
Μην πας να ψηφίσεις, με αυτό τον τρόπο τους νομιμοποιείς!
Τώρα βρίσκομαι στην δέκατη έκτη μέρα μετά το γεγονός
στο βουνό, έχω συνηθίσει την φωνή και πολλές φορές νομίζω
ότι είναι δική μου, ή πραγματικά έχω αρχίσει να πιστεύω
ότι οι φωτεινές σφαίρες απλά άνοιξαν το θολωμένο μου
κεφάλι και βγήκε στην επιφάνεια ο ξεχασμένος
και αληθινός εαυτός μου.
Με κατακλύζουν τα orbs, έχουν μπει στο κορμί μου,
έχουν εισχωρήσει στο κεφάλι μου και μου λένε διάφορα
περίεργα πράματα !!!
Μου συνέβη ένα βράδυ του καλοκαιριού
και στην αρχή δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.
---
--
-
....................................... Τέκμορας.
