tekmoras
---
Όταν χτυπάει η συναισθηματική πανούκλα, η δικαιοσύνη,
δακρυσμένη, απομακρύνεται. Τίποτα δεν υπάρχει στα
αρχαία βιβλία, που να μπορεί η δικαιοσύνη να επικαλεστεί,
ώστε να υπερισχύσει. Το πραγματικό κίνητρο των μηνυτών
ποτέ δεν εμφανίζεται στο αποκαλυπτικό φως της ημέρας.
Η αιτία της δολοφονίας μένει κρυμμένη στους θάμνους,
μακριά από τα μάτια όλων.
Όταν συναντάς τον κατηγορούμενο, μα όχι τον κατήγορο,
όταν ακούς την κατηγορία, μα όχι την υπεράσπιση,
όταν βλέπεις την κατά γράμμα εφαρμογή του τυπικού νόμου,
χωρίς να δίνεται ο πραγματικός λόγος για την κατηγορία,
τότε έχεις μπροστά στα μάτια σου μια δολοφονία που ετοιμάζει
η συναισθηματική πανούκλα.
Η πανούκλα σκοτώνει γι' ασήμαντες αιτίες.
Κατά συνέπεια, για να διασφαλίσει τη δολοφονία, δεν επιτρέπει
στάθμισμα της κατηγορίας με την πραγματική, ολοκληρωμένη
υπόσταση του θύματος. Κατακουρελιάζει την αξιοπρέπεια
του θύματος, κηλιδώνει κάθε τίμια πρόθεση ή πράξη του.
Αθώες κι ασήμαντες λεπτομέρειες τις παρουσιάζει με τέτοιον
τόνο και με τόσο μεγάλη παραποίηση, ώστε αναπόφευκτα
σκοτώνει στις καρδιές των πιο αφοσιωμένων φίλων του θύματος,
ακόμα και το τελευταίο ίχνος αγάπης κι εκτίμησης γι' αυτό.
Όταν ακούς το θανατερό, φαρμακερό τόνο της φωνής ενός
εισαγγελέα, ξέρεις ότι μια ακόμη Δολοφονία του Χριστού θα συμβεί.
Ποιος σε αυτό τον κόσμο δε σκέφτηκε ποτέ να εκθρονίσει
ένα βασιλιά, να γευτεί έναν απαγορευμένο έρωτα ή να βλαστημήσει
το Θεό για την αδικία που υπάρχει; Ποιος δεν άγγιξε ποτέ τα
γεννητικά του όργανα, ποιος δεν σκέφτηκε να κάνει κάποια
''μοιχεία'', ποιος δεν είδε στα όνειρά του να γκρεμίζονται οι ναοί
όλου του κόσμου μαζί με τους αυτοκράτορες τους βασιλιάδες,
τους δούκες, τους ηγέτες και τους θεόσταλτους ελευθερωτές;
Κανένας δεν υπάρχει που να μην τα έκανε όλα αυτά, εκτός
από το είδωλο του Μπάμπιτ*, που παρασκευάζεται μαζικά για να
μεταμορφώσει την απερίσκεπτη υπακοή και τη θανατηφόρα
υποταγή σε ιδανικά του ταλαιπωρημένου έθνους.
Και το θύμα της πανούκλας τα σκέφτηκε όλα αυτά, με τον έναν
τρόπο ή με τον άλλο, νωρίς ή αργά, με ή χωρίς πραγματική
πρόθεση να υλοποιήσει το όνειρό του.
Το πράγμα αυτό και η απουσία της δικαιοσύνης από τα
δικαστήρια κάνουν το θύμα αδύναμο και μουγκό.
Όταν δεις το πρόσωπο του θύματος ήρεμο και θλιμμένο,
μ΄ένα ανήμπορο βλέμμα στα μάτια, μπορείς
να είσαι σίγουρος ότι μια ακόμα Δολοφονία του Χριστού
θα διαπραχθεί σύντομα.
Η αληθινή δικαιοσύνη, που λειτουργεί σύμφωνα με τους νόμους
της ζωής και της αλήθειας, δεν κατακουρελιάζει την αξιοπρέπεια
του θύματος.
Προσπαθεί να καταλάβει, πρώτα πρώτα, πως έγινε κι έφτασε ένας
Γιος του Θεού (όλοι οι άνθρωποι είναι γιοι του Θεού)
στο σημείο να τον φέρουν στο δικαστήριο.
Η αληθινή δικαιοσύνη ανακαλύπτει
τις ειδικές συνθήκες της πραγματικής ζωής, κάτω από τις οποίες
ένας άντρας ή μια γυναίκα παρέβησαν κάποιο νόμο.
Η αληθινή δικαιοσύνη κρίνει ακόμα και το νόμο που πρόκειται
να χρησιμοποιήσει.
Είναι κατάλληλος γι΄αυτήν την περίπτωση; Πόσο παλιός είναι ο νόμος;
Πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θεσπίστηκε και ποιος ήταν αυτός
που τον έφτιαξε;
Ισχύουν ακόμα οι συνθήκες που οδήγησαν στην θέσπιση ενός
τέτοιου νόμου;
Μήπως τον καιρό που έγινε ο νόμος υπήρχαν ειδικοί λόγοι που
σήμερα δεν ισχύουν ή δεν υφίστανται;
*Ήρωας μυθιστορήματος του Σινκλαίρ Λιούις, διψασμένος
για οικονομική και κοινωνική επιτυχία κι αδιάφορος
για πολιτιστικές ή ηθικές αξίες.
Βίλχεμ Ράιχ
Η δολοφονία του Χριστού, Αθήνα, Αποσπερίτης, 1990, σ.σ. 192 - 194
---
--
-
