Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες
ονομάζονταν «ψυχές», καθώς
πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των
νεκρών.
Η πεταλούδα ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει
από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα.
Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση !
Ο Ταΰγετος, όπου έγινε η αναζήτηση, θεωρείται από
πιο σημαντικές περιοχές περιοχές της Πελοποννήσου,
όσον αφορά τις πεταλούδες και γενικότερα τα έντομα.
Στη περιοχή του Ταϋγέτου έχουν καταγραφεί περισσότερα
από 100 είδη ημερόβιων πεταλούδων.
Η πιο σημαντική είναι η ύπαρξη ενός ενδημικού είδους
πεταλούδας, η Polyommatus menelaos που
υπάρχει μόνο στο Ταΰγετο.
Στη "Φωνή της Σιγής", που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,-
μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το
"Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων", ένα αρχαίο έργο της Ανατολής,
που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα "Senzar"-, συναντάμε
την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.
"Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας
η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί
μες το πηχτό λάδι.
Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία να
αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό,
θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara
(η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)
Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές! Παρατήρησε πως
περιπλανιούνται πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα
τηs ανθρώπινης ζωής,
πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες,
πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα.
(Φωνή της σιγής, σελ. 19, εκδ. Θεοσοφική Εταιρία)"
